22 kwietnia 2009
godz. 5:30

Gniazdo orlika jest puste.

2 maja 2009

4:45 - Na Łotwie wstał już dzień. Orlik śpi w swoim gnieździe

Ilekroć po południu zajrzałam do gniazda, orlik w nim był.
Poniżej zdjęcia z godz. 16.00 (1), 17:00 (2) i 18:00 (3).

   

05.05.09. godz. 12:36 naszego czasu - samica wysiaduje.

5 maja 2009

Nie sądziłam, że tak szybko po napisaniu poprzedniego postu napiszę następny – ale tak wyszło, musi być i to oddzielny.

Ponieważ spokojne (inne niż we wcześniejszych godzinach) zachowanie samicy w ciągu ostatnich kilkudziesięciu minut zastanowiło mnie, obserwowałam ją dalej. Po kilkunastu minutach zaczęła się kręcić, wstawać na chwilę, znów siadać – i to wszystko bez żadnych nawoływań, pomyślałam ... a może ...?

O 17:45 samica wstała, w dołku było nadal jedno jajo (fot.1), po kilku sekundach usiadła. Cztery minuty później zaczęła dziwnie stroszyć pióra i unosić ogon, wtulać głowę między skrzydła (jak w czasie niedawnego snu), po czym o 17:50 znów wstała (fot.3, 4), a w dołku były już dwa jaja!   Teraz zmęczona wypoczywa. Tato-orliku, przybywaj wreszcie!

         

19 maja 2009

Kiedy o 14:30 zajrzałam do gniazda, było ono puste, tzn. były w nim tylko dwa jajeczka.
Orlik wrócił 10 minut później, szybko usiadł, kontynuuje wygrzewanie jaj.

 

Renia napisał:

28 maja 2009
16:15

Nie mam pojęcia, co się stało. Kiedy wczoraj po południu zajrzałam do gniazda, było ono puste.
Nie było widać jaj, nie pojawił się orlik, choć czekałam aż do zapadnięcia zmierzchu.
Tak samo jest dzisiaj od rana.
Ostatnie zdjęcie orlika z mojego archiwum 26 V godz. 21.50 (fot.1)
Dzisiejsze zdjęcie z godz. 16:15 (fot.2)

Wydarzenia, które zakończyły sezon lęgowy orlików krzykliwych na Łotwie miały miejsce w najgorętszym okresie wydarzeń w gnieździe przygodzickim – kiedy kluły się nasze pisklęta i kilka dni potem. Dlatego nie śledziłam ich na bieżąco w tym czasie. Z relacji na forum estońskim, gdzie istnieje wątek dla obserwacji z tego gniazda wyłania się smutna historia.

Najprawdopodobniej z braku pożywienia, które samiec przestał dostarczać do gniazda (a którego z jakichś powodów prawdopodobnie nie był w stanie zdobyć), głodna samica między 13 a 16 maja wielokrotnie zostawiała jaja same na wiele godzin, żeby zdobyć jakiś pokarm dla siebie (fot.1). Później wracała i próbowała je intensywnie wysiadywać (fot.2,3) i obracać, czasem też siedziała obok nich nawołując partnera. Samiec nie pojawiał się. Obawiano się nawet, że coś mu się stało. Oba orliki razem zostały zauważone dopiero 18 maja przed południem (fot.4); godzinę później samiec przyniósł nawet jakąś niewielką zdobycz partnerce. Po kilku godzinach jaja znów zostały same na dłuższy czas. Przez następne dni przylatywał sporadycznie – zdarzyło się także, że przybył ze zdobyczą, ale nie zastawszy partnerki (która poleciała coś dla siebie upolować), zjadł zdobycz sam.

         

21 maja - gdy samica prawdopodobnie zorientowała się w końcu, że jedno z jaj jest wyziębione i martwe, wyjęła je z dołka i zjadła (fot.5). Jak już mieliśmy okazję się przekonać w kilku podobnych przypadkach, ptaki często tak właśnie postępują – tym bardziej w sytuacji niedoboru pożywienia (także w przypadkach martwych piskląt, lub nadmiernej liczby żywych, których nie są w stanie wykarmić), racjonalnie pożytkując w ten sposób cenne wartości energetyczne w nich zawarte.

Przez kilka kolejnych dni samica wysiadywała drugie jajo, a samiec dostarczał jej od czasu do czasu jakąś zdobycz. Chyba jej to jednak nie wystarczało, bo zdarzało się, że zostawiała gniazdo bez opieki, ale na krótsze już teraz odstępy czasu. Późnym popołudniem 25 maja, w trakcie jej nieobecności w gnieździe pojawił się dzięcioł, który uszkodził skorupkę jaja, robiąc w niej dziurkę. Niedługo potem samica wróciła i zorientowała się, co się stało. Trzy godziny później drugie jajo podzieliło los pierwszego (fot.6). Przez dwa kolejne dni orliki (trudno powiedzieć, czy oba) pojawiały się jeszcze w gnieździe (fot.7,8), trzeciego już nie.

Kilka dni później przekaz z kamery został wyłączony.
   
         

Wszystkie zdjęcia pochodzą z forum estońskiego, autorka: renandeli.

6 lipca 2009

Rodzina orlików estońskich pożywienia ma pod dostatkiem. Koit bardzo dba o zaopatrzenie i często pojawia się w gnieździe z kolejną zdobyczą. Najczęściej są to norniki (fot.1,2 - 10:04), które najwyraźniej przeważają w diecie tych ptaków, ale od czasu do czasu przynosi też kreta (fot.3,4 - 10:40) lub (rzadziej) jaszczurkę. Po dostarczeniu zdobyczy Koit przez krótką chwilę jakby czeka na gest uznania ze strony partnerki i zadowolony z siebie szybko odlatuje po kolejne trofeum. Zarówno Eha, jak i Spot sprawiają wrażenie sytych - dostarczny pokarm często nie od razu jest konsumowany, czasem mija pół godziny lub więcej, gdy mama przystępuje do konsumpcji i karmienia młodego orlika, który rośnie jak na drożdżach. Bywa także, że w gnieździe tworzy się zapas z dwóch, trzech zdobyczy.

         

12 lipca 2009

Dziś w południe (a przed trzynastą czasu estońskiego) całkiem niechcący trafiłam na obrączkowanie młodego orlika. Kilkanaście minut przed tym Eha odleciała z gniazda, a Spot został sam. W pewnym momencie zaintrygowało mnie i zdziwiło niecodzienne zachowanie Spota – wyglądał na mocno przerażonego, ale gotowego do stawienia oporu jakiemuś zbliżającemu się zagrożeniu (fot.1). Po chwili, o 12:55 EEST, wszystko stało się jasne - w kamerze pojawił się człowiek z plecakiem.

Joseph – członek Klubu Miłośników Orłów i obrączkarz – bardzo spokojnie, lecz zdecydowanie chwycił wystraszone pisklę (fot.2) i nakrył je kurtką z przepuszczalnej tkaniny. Ptak nie widział, co się dzieje, dzięki czemu leżał nieruchomo, a jego dziób nie stanowił zagrożenia dla obrączkarza.

Spot otrzymał dwie obrączki (fot.3,4): na prawą nogę – aluminiową, nr A7503; na lewą – plastikową, o symbolu JS (S - jak Spot).

         

Joseph pobrał kilka piórek pisklęcia do badań DNA dla określenia jego płci (fot.5) ocenił i zmierzył skrzydła (fot.6) i ogon, a także zważył Spota, wkładając go przed tym do dużej czerwonej torby wywróconej na lewą stronę (fot.7). Zebrał także z gniazda nieliczne pióra dorosłych orlików, które (przy pomocy badań genetycznych) posłużą do ustalenia, czy mieszkańcami gniazda są czystej krwi orliki krzykliwe, czy też są one skrzyżowane z orlikiem grubodziobym. Młody orlik został w trakcie trwania całej procedury dokładnie obfotografowany. Pozując do zdjęcia pożegnalnego dał Josephowi jasno do zrozumienia, że nie był on mile widzianym gościem (fot.8). O 13:16 „intruz” zniknął z gniazda.

         


A oto wyniki pomiarów:
skrzydło - 310 mm; ogon - 150 mm; waga - 1350 g

Prawie całą akcję można obejrzeć na trzech poniższych filmikach:

1) http://www.youtube.com/watch?v=I7KWDSTeg24
2) http://www.youtube.com/watch?v=ByrTFCX7Puc
3) http://www.youtube.com/watch?v=UfWmi_Qy3N4

Spot dość długo czekał na przybycie rodzica (fot.9), w końcu po 35 minutach na bardzo krótko wpadł do gniazda któryś z dorosłych (fot.10), by wrzucić jakiś niewielki kąsek i zaraz zniknął – być może był to Koit, którego wizyty są zazwyczaj właśnie tak błyskawiczne. Spot w kilka sekund zjadł dostarczoną porcyjkę. Eha na dobre powróciła do gniazda kilka minut po 14-tej (fot.11) i nareszcie wystraszone pisklę poczuło się bezpieczniej. W końcu Spot położył się i przytulił do mamy (fot.12).

         

Witam!

Do orlików krzykliwych powrócimy, jeżeli będzie zainteresowanie tematem, jeśli będzie przekaz i ptaki na gnieździe z przekazem.
Warto nieraz kliknąć na linki podane w postach wyżej, może będzie jakaś nowa wzmianka na stronie lub ciekawe informacje.

Pozdrawiam
Eva Stets