Obrączkowanie z policyjną asystą!

Secrets of Digital Bird Photography Tools and Techniques

Bardzo ciekawa publikacja-on line pod tytułem jak wyżej - dla wszystkich, którzy interesują się fotografowaniem ptaków. Księga, której autorem jest William H. Majors, dostępna darmowo w Internecie do poczytania, poznania tajników fotografowania ptaków i do zobaczenia znakomitych zdjęć w galerii foto.

Komentować nie trzeba, wystarczy kliknąć na link niżej i ...zagłębić się w lekturze.

http://www.digitalbirdphotography.com/w … ction.html

Ważne: Kopiowanie z księgi zdjęć i tekstów jest chronione prawem autorskim - jakkolwiek organizacje non-profit, które by chciały wykorzystać materiały mogą się skontaktować z autorem i poprosić o zgodę publikacji - więcej informacji na ten temat na podanej stronie w odpowiednim dziale.

Ostatnio edytowany przez Eva Stets (2011-09-15 21:49:36)

Czwarty lęg pary mazurków

Pod takim tytułem można przeczytać na stronie TB Bocian bardzo ciekawy tekst o tegorocznych obserwacjach czwartego lęgu pary mazurków. Autorem tekstu jest Kamil Kryński, który ten lęg obserwował i odnotował.

Autor nawiązał także do tego, że czwarty lęg u mazurków jest niebywałą rzadkością i że na terenie Polski był już kiedyś stwierdzony w okolicach Poznania. Przypadek ten został opublikowany przez M. Wieloch i S. Strawińskiego w „Ekologii Ptaków Wybrzeża” w 1976 roku.

Warto więc przeczytać tekst o tegorocznej takiej obserwacji:  http://www.bocian.org.pl/artykuly/czwar … y-mazurkow

Stanowisko OTOP dot. odstrzału kruków, srok i wron siwych

Na stronie Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków (OTOP) ukazał się wczoraj (30 września 2011) sprzeciw przeciw decyzji zezwalajającej na odstrzał krukowatych (cytuję początek tekstu):

"Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (OTOP) wyraża stanowczy sprzeciw przeciwko decyzji Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie zezwalającej na odstrzał 250 kruków, 600 srok i 190 wron siwych." (...)

Tekst ten ukazał się w dziale "Aktualności", jako "Bardzo ważne", a podpisuje się pod nim Ireneusz Mirowski, dyrektor Ochrony Przyrody (OTOP).

Link bezpośredni: http://www.otop.org.pl/aktualnosci/2011 … on-siwych/

Witam!

Właśnie dostałem informację od kolegi Romka Kucharskiego, najlepszego w Polsce specjalisty od zimorodków, że to on obrączkował tego ptaszka - jako pisklę 6 lipca tego roku na rz. Drawie.

Europejski rekord wędrówki tego gatunku również należy do ptaka oznakowanego przez Romka w Polsce, a stwierdzonego w Hiszpanii – dokładnie 2151 km w linii prostej.

Obu rekordów gratuluję!

Pozdrawiam
Paweł T. Dolata
Południowowielkopolska Grupa Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków
www.pwg.otop.org.pl; www.bociany.ec.pl

AnkazReading napisał:

W magazynie internetowym Wildlife Extra (http://www.wildlifeextra.com/go/news/ki … on.html#cr) ukazała się w październiku 2011 r. wiadomość o polskim zimorodku, który - bijąc odnotowane w Wielkiej Brytanii rekordy dla tego gatunku - przeleciał najprawdopodobniej ponad tysiąc kilometrów, by zatrzymać się w rezerwacie przyrody Orford Ness na wybrzeżu hrabstwa Suffolk (południowo-wschodnie wybrzeże Anglii).

Pobił tym uprzedni rekord ustalony przez brytyjskiego zimorodka, zaobrączkowanego w miejscowości Marloes w Pembrokeshire (południowo-zachodnia Walia), a następnie stwierdzonego w północnej Hiszpanii (miejscowość Irun) po pokonaniu odległości około 970 km.

Mało tego, nasz zimorodek jest jak dotychczas pierwszym gościem z terenów położonych tak daleko na wschód od Wysp Brytyjskich. Dotychczas odnotowywano tylko ptaki migrujące z Francji, Belgii, Holandii i Niemiec.

Naszego zimorodka schwytali, a następnie wypuścili na wolność,  członkowie Landguard  Bird Observatory podczas rutynowych czynności przy obrączkowaniu i badaniu ptaków.

Mike Marsh, wolontariusz obrączkujący ptaki dla Landguard Bird Observatory, stwierdził, co następuje:  „Co roku odnotowujemy niewielkie liczby zimorodków w Orford Ness – zwykle w jesieni. Dotychczas zakładaliśmy, że są to młode ptaki, pochodzące raczej z niedalekich terenów lęgowych, które szukają sobie nowych terytoriów.

To będzie jedna z najdłuższych migracji wśród zimorodków w naszej bazie danych ptaków obrączkowanych.  Czekamy niecierpliwie na potwierdzenie tego rekordu przez British Trust for Ornithology (Brytyjski Związek Ornitologiczny), a także na bliższe informacje z polskiej centrali  obrączkowania ptaków.”

Zimorodki występują i gnieżdżą się na terenie Wysp Brytyjskich, ale co roku dołącza do nich niewielka liczba osobników z kontynentu europejskiego. Przypuszczalnie szukają siedlisk, które w zimie nie zamarzają na zbyt długi czas.

Ostatni, przed polskim, zimorodek odnotowany na Wyspach Brytyjskich, który zaobrączkowany był na kontynencie,  pokonał lotem 819 kilometrów z miejscowości Aken w Niemczech. W Wielkiej Brytanii zaobserwowano go 29 października 2008 r.

Grant Lohoar, jeden z kierowników rezerwatu Orford Ness, podkreśla, że rekordowa wędrówka polskiego zimorodka była możliwa do stwierdzenia tylko dzięki temu, że ptak był zaobrączkowany, co dało możliwość ustalenia jego indywidualnych danych i odnotowania długości wędrówki migracyjnej przez ekspertów – wolontariuszy ośrodka. Widać na tym przykładzie ogromne znaczenie obrączkowania ptaków dla ochrony przyrody i badań ekologicznych.

(powyższy tekst stanowi streszczenie artykułu)

Anomalie pogodowe powodują nietypowe zachowania ptaków w Anglii, chociaż jesienne przyloty są w pełnym toku

Wyjątkowo ciepła i słoneczna pogoda, panująca jak dotychczas przez całą jesień w Anglii, tak "skołowała" parę kaczek krzyżówek w londyńskim ośrodku ptactwa wodnego WWT London Barnes, że zabrały się do zakładania rodziny. Siedemnastego listopada wykluło im się jedenaście piskląt. Kaczęta - przezwane natychmiast "Miracle Mallards" czyli "Cud-krzyżówki" - mają się znakomicie i pływają żwawo po jeziorze, grzejąc się w łagodnym późnojesiennym słońcu:
http://www.wwt.org.uk/visit-us/london/n … -november/
Normalnie lęgów krzyżówek można się spodziewać od kwietnia do czerwca, chociaż czasami późne lęgi, w przypadku, kiedy pierwszy się nie udał, zdarzają się nawet w sierpniu. Druga połowa listopada to jednak rekord, a raczej anomalia.

Temperatury do 16 stopni Celsjusza i słoneczna pogoda rozleniwiły także parę sokołów wędrownych w ośrodku. Zaobserwowano, jak brodzą one w wodzie jeziorka, zanurzone prawie po upierzenie piersi.Wyglądały podobno bardziej jak para zrelaksowanych, chlapiących się w wodzie plażowiczów, niż imponujące ptaki drapieżne, które potrafią błyskawicznie pozbawić życia swojej zdobyczy w locie.
Jeden z nich sfotografowany został tuż przed "chłodzącą kąpielą": http://www.wwt.org.uk/visit-us/london/n … -centre-2/

Richard Bullock, ekolog zatrudniony w ośrodku, odnotował, że jeszcze w październiku i pierwszej połowie listopada słychać było w ośrodku różne świerszcze, a także żaby śmieszki - głosu tych ostatnich można by się spodziewać raczej w maju i czerwcu. (Nasi czytelnicy mogą na własne uszy przekonać się, jak to brzmi, z nagrania Reni http://www.youtube.com/watch?v=TlpLwZfdYTA , które zbiegiem okoliczności podała na forum parę dni temu)

W ośrodku odnotowano też ważki i różne inne "pozasezonowe" owady latające i szukające pożywienia wokół stawów i jeziorek rezerwatu. Zapewne przydadzą się same jako pożywienie ptactwa.

Ale równocześnie pośród szuwarów z drugiej strony jeziorka zauważyć można bączka, który już około miesiąca temu przybył tu na swoje zimowisko. Przylatują także kaczki: cyraneczki, świstuny, krakwy i płaskonosy. W ostatniej dekadzie listopada rezerwat odwiedziła para hełmiatek Netta rufina (red-crested pochard):  http://www.wwt.org.uk/news/all-news/201 … in-barnes/
Zachodzi możliwość, że są to ptaki, które przyleciały z Niemiec albo Europy Środkowo-Wschodniej, ponieważ są bardzo płochliwe i unikają zbliżania się do ludzi, a nawet budynków. Hełmiatki, które pozostają w Anglii cały rok, pochodzące najczęściej od ptaków-uciekinierów z kolekcji ptactwa dzikiego, nie są zwykle aż tak nieufne.

W tym samym czasie, co hełmiatki, przyleciały też - nieczęsto tu widywane – wąsatki Panurus biarmicus (bearded tit), ptaki wróblowe spokrewnione z sikorami. Jest ich zaledwie cztery, ale są bardzo miło widzianymi w ośrodku gośćmi.

Z jeszcze większym entuzjazmem przyjęto pojawienie się aż trzech bielaczków Mergellus albellus (smew). Wszystkie mają rude główki, a więc są to samice albo młode samce. Trzy bielaczki stanowią obserwację istotną w skali Wielkiej Brytanii, gdyż ich zimową populację szacuje się tu zaledwie na około 180 osobników. W ośrodku Barnes dawno już nie widziano trzech bielaczków naraz.

Co ciekawe, bielaczki to gatunek sięgający wstecz około dwóch do półtora miliona lat, do czasów najwcześniejszego plejstocenu, jak wynika z kopalin znalezionych w Anglii [Mlíkovský Jirí 2002. Cenozoic Birds of the World, Part 1: Europe. Ninox Press, Prague, str. 123]. http://www.wwt.org.uk/news/all-news/201 … good-news/

Ostatnio edytowany przez AnkazReading (2011-12-02 18:04:44)

AnkazReading napisał:

Mała antydota na jesienny niedostatek bocianich tematów: to może nie jest ciekawa publikacja sensu stricto, ale na pewno świetne, nastrojowe jesienne zdjęcie mnogości ptaków (jak się wydaje, gatunków przelotnych - frapują mnie szczególnie te czerwonogłowe na bliższym planie!) na rozlewisku przy ujściu rzeki Severn, a więc  w pobliżu rezerwatu WWT Slimbridge w południowo-zachodniej Anglii.  ...

Zdjęcie rzeczywiście ma swój klimat. A te "czerwonogłowe" ptaki na bliższym planie to głowienki Aythya ferina (Common Pochard). Szkoda, że zdjęcie takie małe i słabo je widać, z bliska można głowienkę zobaczyć tutaj

Oprócz zdjęcia warto też zwrócić uwagę na sam tekst, który omawia sposoby fotografowania ptaków wodnych i ich środowiska i zawiera wiele cennych uwag, zwłaszcza dla osób zaczynających swoją przygodę z fotografią przyrodniczą. A więc jest to też z pewnością ciekawa publikacja on-line Dzięki

Dzięki Anko za dobre wieści o biegusie łyżkodziobym i dokładny opis działań ochroniarskich.

O przeznaczonym dla szerokiej publiczności, szczególnie dzieci i młodzieży, projekcie wspierania ochrony tego gatunku pisałem rok temu w specjalnym wątku na naszym forum: http://www.bocianyzprzygodzic.pun.pl/vi … php?id=524 Tamże kolejne wiadomosci o tym rzadkim ptaku.

pozdrawiam
Paweł T. Dolata
Południowowielkopolska Grupa OTOP
www.pwg.otop.org.pl; www.bociany.ec.pl

AnkazReading napisał:

Dzisiaj w Anglii w wiadomościach telewizyjnych programów BBC poczesne miejsce zajął biegus łyżkodzioby Eurynorhynchus pygmeus - spoon-billed sandpiper!
http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-gl … e-16243751

Trzynaście młodych osobników tego ponoć najrzadszego ptaka świata przywieziono przed paroma tygodniami (11 listopada) do rezerwatu WWT Slimbridge w hrabstwie Gloucestershire
http://www.bbc.co.uk/nature/15692417.
Ptaki wykluły się w Rosji, w specjalnie przystosowanej wykluwalni
http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-gl … e-14108072
zanim przetransportowano je osiem tysięcy kilometrów do Anglii. Według ekspertów ze Slimbridge ta precyzyjnie skoordynowana akcja stanowi pierwsze tego rodzaju wydarzenie w skali światowej. Po przybyciu do Anglii młode ptaki musiały przejść okres kwarantanny, zanim można było właśnie dzisiaj zaprezentować je szerszej publiczności.

http://www.wwt.org.uk/news/all-news/201 … irst-time/

Stały podgląd przez kamery pozwala ekspertom-ornitologom śledzić na bieżąco postęp aklimatyzacji ptaków w nowym środowisku w specjalnie dla nich zaprojektowanych pomieszczeniach.

Goście odwiedzający ośrodek Slimbridge mogą też oglądać ten przekaz na miejscu.

Szacuje się, że na wolności żyje mniej niż 100 par biegusa łyżkodziobego. Gatunek ten  ma status "krytycznie zagrożony" - w ostatnim dziesięcioleciu populacja tych ptaków zmniejszyła się o 90%.

Eksperci obawiali się, że bez pilnej interwencji biegus łyżkodzioby może wyginąć w ciągu najbliższych dziesięciu lat - stąd decyzja podjęcia tej akcji. Przyczyn drastycznego spadku populacji upatruje się w łowiectwie, a także niszczeniu stanowisk postojowych tego gatunku na jego trasach migracyjnych.

Na wolności biegus łyżkodzioby gniazduje na obszarach tundry nadmorskiej w północno-wschodnich rejonach Rosji, natomiast zimy spędza o ponad osiem tysięcy kilometrów dalej - w strefach tropikalnych Azji południowej i południowo-wschodniej.

Populacje młodych osobników są drastycznie dziesiątkowane przez odławianie w Birmie (Myanmar), Tajlandii i Bangladeszu.  To powoduje krytyczne zagrożenie dla przeżycia gatunku. Jakby tego było mało, poszerzanie terenów rolniczych i postępująca urbanizacja niszczą stanowiska postoju i odpoczynku biegusa łyżkodziobego na trasach wędrówki - przykładem może być dewastacja terenów podmokłych Saemangeum w Korei Południowej, gdzie wybudowano tamę o długości dwudziestu kilometrów w celu osuszenia terenu i przeznaczenia go pod zagospodarowanie budowlane lub przemysłowe.

Obecny projekt rozrodu i podtrzymania gatunku biegusa łyżkodziobego powstał w zgranej współpracy między kilkoma organizacjami: WWT, Birds Russia (Rosja Na Rzecz Ptaków), moskiewskie zoo oraz brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (RSPB), które z kolei koordynowało prace między współpracownikami z takich dalszych instytucji i grup, jak BTO (British Trust for Ornithology), BirdLife International, ArcCona, a także The Spoon-Billed Sandpiper Task Force (Zespół Roboczy Biegusa Łyżkodziobego).

W czerwcu 2011 r. zespół specjalistów-ekologów zajmujących się ochroną rzadkich gatunków ptaków udał się na półwysep Czukotka na dalekim wschodzie Rosji. Celem wyprawy było znalezienie gniazd biegusa łyżkodziobego na terenie o powierzchni około 260 kilometrów kwadratowych. Poszukiwania trwały całymi tygodniami.  Znalezione jaja wytypowane do programu ochrony umieszczono w wykluwalni, a po udanym wykluciu pisklęta poddano pierwszej kwarantannie w zoo w Moskwie.  Pierwszy swój życiowy lot pisklaki odbyły nie samodzielnie o własnych skrzydłach , a samolotem - na londyńskie lotnisko Heathrow.  Stamtąd przewieziono je do Slimbridge, gdzie będą stanowiły wielką atrakcję dla gości ośrodka. Z czasem jest nadzieja na ustanowienie populacji rozrodczej tego ptaka w rezerwacie Slimbridge.

Ekspert brytyjskiej organizacji ochrony ptaków RSPB, Andrew Farrar,  podkreśla, że o sukcesie można będzie mówić dopiero wtedy, gdy uda się zwiększyć populację tego gatunku na wolności, niemniej i obecne osiągnięcie stanowi istotny kamień milowy w drodze do tego celu.

Z kolei Roland Digby, który reprezentuje organizację WWT (Wildfowl and Wetlands Trust - Fundacja Na Rzecz Ptactwa Dzikiego i Terenów Podmokłych), stwierdza, że w oczach miłośników-podglądaczy dzikich ptaków biegus łyżkodzioby ma status "rzadkiej świętości".  Powiedział reporterom: "ten niewielki ptaszek ma przeciwko sobie tak wiele zagrożeń, że absolutnie konieczne jest nie tylko powstrzymanie zmniejszania się jego populacji, ale w ogóle uratowanie gatunku od wyginięcia".

Na stronie rezerwatu WWT Slimbridge można obejrzeć filmiki ukazujące początki projektu ratowania biegusa łyżkodziobego, a mianowicie wyprawę brytyjskich ekspertów-ornitologów na Czukotkę w poszukiwaniu gniazd tego przypuszczalnie najrzadszego ptaka świata. Z uzyskanych z nich zapłodnionych jajeczek eksperci mają nadzieję rozpocząć - w cieplarnianych warunkach zaplanowanych w projekcie  - odbudowę populacji tego krytycznie zagrożonego wyginięciem ptaka. Jak dotychczas ten pionierski projekt przebiega według planu - z jajek szczęsliwie wykluły się pisklaki, które po przebyciu odpowiednich kwarantann i długich międzykontynentalnych podróży zostały wczoraj zaprezentowane publiczności w rezerwacie Slimbridge w Wielkiej Brytanii.  Małe "bieguski- Łyżeczki" mają się dobrze i są wielką atrakcją dla gości ośrodka.

O projekcie pisałam już powyżej, na podstawie wiadomości BBC i związanych a nimi artykułów w internecie. Już dużo wcześniej o biegusach łyżkodziobych pisał na tych "łamach" Paweł Dolata, a wiadomość o najnowszym artykule na ten sam temat w czasopiśmie "Ptaki Polski" zawdzięczamy Zbychurowi (oba patrz wyżej).

Oto króciutka wersja filmu (dla widzów, którzy nie znają angielskiego):

http://www.wwt.org.uk/support-us/donate … er-appeal/

A dłuższa tutaj:

http://www.wwt.org.uk/what-we-do/saving … sandpiper/

Trzymajmy kciuki za maluchy!

Żurawie mylą drogę w lotach migracyjnych?

Rzadki okaz żurawia białogłowego, Grus monacha (Hooded Crane) osobnik z gatunku gniazdującego w południowo-środkowej i południowo-wschodniej Syberii, a być może także w Mongolii, i normalnie zimującego w południowej Japonii, południowej Korei i Chinach, w tym roku przypuszczalnie pomylił trasę swojej zimowej wędrówki i przyleciał do rezerwatu ptasiego Hiwassee Refuge na południowym wschodzie stanu Tennessee, USA. Miejsce to jest znacznie odległe od normalnego zasięgu zimowania tego gatunku.

Ptaka zauważono w rezerwacie w połowie grudnia. Spędza tam czas w towarzystwie żurawi kanadyjskich.  Nie wydaje się prawdopodobne, aby był to uciekinier z hodowli w Stanach, gdyż nie ma żadnych obrączek, ani innych oznakowań. Jego przylot wywołał sensację wśród gości rezerwatu.  Melinda Welton, przewodnicząca sekcji ochrony w Towarzystwie Ornitologicznym Stanu Tennessee (Tennessee Ornithological Society), powiedziała reporterom, że goście chętni obejrzenia tego ptaka "podróżują do ośrodka ze wszystkich stron kraju. Podglądacze ptaków ciekawi naszego żurawia przyjeżdżali dotychczas z 26 stanów, a także z dwóch krajów spoza USA, w tym Rosji".
Miejscowy podglądacz ptaków dodał, że przybycie żurawia jest ewenementem stulecia dla miłośników ptactwa na południowym wschodzie stanu Tennessee. 

http://www.telegraph.co.uk/earth/wildli … -turn.html

Jeden z czytelników cytowanego artykułu dodał w swoim komentarzu, że rzadki przedstawiciel żurawia kanadyjskiego Grus canadensis(Sandhill Crane) odnotowany był tej jesieni w Szkocji przed udaniem się w dalszą wędrówkę wzdłuż wybrzeża brytyjskiego do Anglii Wschodniej, gdzie widziano go kilka dni, zanim odleciał dalej w kierunku środkowego Półwyspu Iberyjskiego.  Stamtąd pochodzi ostatnia jak na razie obserwacja. Ten przypadek był dopiero czwartym lub piątym odnotowaniem tego gatunku na Wyspach Brytyjskich.