22 czerwca

Zgodnie z zapowiedzią Urmas zjawił się dziś w gnieździe z kilku powodów:

1) dla dokładnego sprawdzenia rodzaju uszkodzenia kciuka u największego pisklecia.
2) ponownego ważenia i mierzenia piskląt -dziś pisklęta mają tyle samo dni, co ubiegłoroczne dzieci Donny w dniu obrączkowania (i brania pomiarów) - dzisiejsze wyniki posłużą dla celów porównawczych obu lęgów
3) pobrania próbek piórek do badań DNA

A oto zapis video z tej wizyty: mms://video.eenet.ee/arhiiv/2008-06-22.asf

Ostatnio edytowany przez Damka_Pik (2008-06-22 22:09:00)

25 czerwiec g, 18.14 świeci słonko, bocianki siedzą na kuperkach, widać,że są zadowolone - szyje(wola) napełnione, drzemią
18.29 bocianki ustawiły się do pedicuru, zaczęło wiać i grzmieć.Bociek o nr 7019  czyli Mr Middle (średniak)skubie pióra i od czasu do czasu prostuje skrzydła i nóżki, bracia śpią a ptaszki śpiewają (ojej jak głośno-musi siedzieć tuż obok głośnika)
18.38 pierwsze próby oderwnia nóżek od podłoża Mr Middle.Rodzeństwo obudziło się, poskrzeczało trochę i też zaczęło skubać piórka

Ostatnio edytowany przez cel-cia (2008-06-25 17:42:18)

26 czerwca

Dziś wreszcie nie padało i bocianki mogły trochę odetchnąć. Niestety, ostatnie deszcze jakoś dziwnie nie przekładają się specjalnie na zwiększenie częstotliwości karmienia. Bocianki jadły cztery razy: pierwsze śniadanie przyniosła Donna dopiero o 10:54, godzinę po niej (o 11:52) Padis podrzucił drugie (fot.1). Potem była długa przerwa - bocianki sprawiały wrażenie bardzo głodnych, aż wreszcie o 17:19 znów zjawiła sie Donna (fot.2). Ostatni posiłek dostarczył Padis o 19:30 (fot.3). Wszystkie karmienia były bardzo krótkie i trwały po kilkanaście sekund.

Między drugim a trzecim karmieniem - o 15:25 - pojawił się z prawej strony gniazda dobry znajomy piskląt, bocian-intruz. Na początku myślałam, że zbliża się trzecie karmienie, bo bocianki w pierwszych chwilach zareagowały - zarówno przyjetą postawą, jak i wydawanymi odgłosami - identycznie jak wtedy, gdy słyszą/widzą nadlatującego rodzica. Dopiero po kilku minutach nastąpiła w ich zachowaniu stopniowa, nieznaczna zmiana w kierunku reakcji podobnej do tej, jak przy pojawieniu się obcego bociana. Miałam wrażenie, że gdyby usiadł w gnieździe i poczęstował bocianki jakimiś żabkami lub rybkami, zostałby z radością przyjęty. Tak się jednak nie stało, bocian siedział gdzieś na pobliskiej gałęzi prawie 20 minut, po czym odleciał. Można spekulować, co powoduje te częste wizyty obcego bociana przy gnieździe - być może silny, niespełniony instynkt rodzicielski, brak partnerki, własnego gniazda, utracony lęg? Nie wiadomo. Wygląda jednak, że bocian nie ma złych zamiarów, ma potrzebę pobycia przy pisklętach i popatrzenia na nie.

Oto zapis video z fragmentami tego wydarzenia: mms://video.eenet.ee/arhiiv/2008-06-26.asf

Wczorajszy wpis w Looduskalender:

"Po czerwcu w gnieździe bocianim nastał lipiec
Kotkaklubi 3 lipca 2008 - 12:40pm
Tekst Gennadi i Urmas
Tłum. na angielski Robert Oetjen

Nocą temperatury w lesie wynoszą ok. 7 stopni. W ubiegłym roku o tej porze było ponad dwa razy cieplej. W dzień natomiast najwyższa temperatura to tylko 20 stopni. Wieczorem padało, prognozy zapowiadają dalsze opady.
Biały puch znika na naszych oczach. Wraz ze zwiększaniem się ilości czarnych piór, coraz częściej można obserwować ćwiczenia skrzydeł przygotowujące do lotów, a stanie na jednej nodze nie stanowi już najmniejszego problemu.

Pytano nas, dlaczego obrączki założone są na obu nogach i czy nie utrudniają one działania stawów kolanowych. Większa, biała obrączka wykonana jest z plastiku i jest łatwa do zauważenia i odczytania. Ale plastik nie jest materiałem trwałym, kruszeje na słońcu i może się połamać i odpaść (tak jak zielona obrączka Padisa, którą nosił przez 7 lat). Na drugiej nodze zamocowana jest obrączka aluminiowa, znacznie trwalsza, choć trudniejsza do odczytania … Obrączki na ogół nie przeszkadzają ptakom, są lekkie i luźno osadzone na nogach. Jednak może się zdarzyć, że obrączka może o coś zaczepić (np. o sieć rybacką), ale takie prawdopodobieństwo jest niewielkie."

22.51 czasu est. bocianki przytulone do siebie śpią(ale tam jest jeszcze jasno!)

Ostatnio edytowany przez cel-cia (2008-07-06 21:55:55)

20.11 bocianki spokojnie leżą - śpią- przytulone do siebie. Pogoda dobra - nie pada

http://www.looduskalender.ee/en/node/933

"Bociany czarne z wyspy Saaremaa - część 2

Zamieszczone przez Kotkaklubi on 10 lipca 2008 - 16:42

Historia nabycia plecaczka

Bociany czarne wzbogacają się o dodatki do swych strojów - pochodzące wprost z Ameryki. Oprócz znanych Wam już bocianów wyposażonych w plecaczki, inny, bezimienny bociek czarny z wyspy Saaremaa otrzymał ten niewielki gadżet. Na zdjęciu niżej (fot.1) „wyspiarz” jest jeszcze bez plecaka, ale właśnie jego uwaga zwrócona jest ku stawowi, w którym znajduje się nasz zbiornik (miska?) wypełniony złotymi rybkami – karasiem złocistym (Carassius auratus).

Bocian jest o kilka metrów od naszej pułapki, ale wiatr porusza delikatną siatką umieszczoną przy zbiorniku, co wzbudza podejrzenia boćka – tak mija pełne pół godziny, bocianowi dzięki długiej szyi i długiemu dziobowi udaje się wyjmować ryby bez dotykania siatki. Dwadzieścia metrów od niego siedzi w ukryciu importer plecaczka, który zaczyna się niepokoić – czyżby bocian naprawdę zamierzał odejść bez plecaka zabrawszy wszystkie ryby? Zaczyna padać.

Jednak apetyt „wyspiarza” na ryby jest duży i decyduje się on zrobić krok dalej. W końcu wchodzi na siatkę i zaczyna przyglądać się rybom. Siatka otacza go. Wkrótce nadchodzi Veljo (fot.2), członek Klubu Orłów – i rozpoczyna się ceremonia instalowania plecaka.

Dwie godziny później bocian kroczy dumnie wyposażony w swój nowy amerykański bagaż (fot.3). Zaczyna mocno padać.

Bocian rozpościera skrzydła i znika w lesie. Pół kilometra dalej ląduje na gałęzi wysokiej sosny i podziwia swój nowy dodatek do stroju. Ponieważ importer nadajnika zapomniał zabrać swych przyrządów, nie mógł wykonać analizy genetycznej – dlatego nie wiemy, czy „wyspiarz” jest samcem, czy samicą. Długość dzioba przemawia za samicą, ale raczej silna budowa bociana może wskazywać na coś odwrotnego. Ale oczywiście, kobiety z wyspy są dość silne …"

18:17 /czas est./Nadlatuje jedzonko/f.1i2/ . Rodzic dał bociankom jakąś drobnicę/f.3/. Wyjadanie resztek/f.4/.

16 lipca

Dzisiaj, kilka minut po 12-tej, Urmas pojawił się w gnieździe, aby zamontować nadajnik jednemu z piskląt – wybrańcem okazał się Mr. Mid, średnie pisklę. Bocianek został zabrany na dół, operacja umieszczania plecaczka trwała ok. 2 godzin. Przy okazji Urmas podał wagę dwóch pozostałych piskląt, które zważył i pomierzył w gnieździe: Mr. Big – 2,28 kg i Miss Little – 2,1 kg (to niewiele). Wagę trzeciego bocianka poda prawdopodobnie w swym najbliższym raporcie na stronie Looduskalender.

Zwyczajowo Urmas sypnął rybkami do gniazda – pierwszy raz tuż po wejściu, a drugi raz – po zwróceniu braciszka rodzeństwu. Wszystkie bocianki wyglądały na bardzo zestresowane dzisiejszą długą akcją, najbardziej oczywiście bocianek obdarowany plecaczkiem – niespecjalnie był nawet zainteresowany rybkami. Stał prawie nieruchomo na brzegu gniazda odwrócony tyłem do rodzeństwa i kamerki i powoli dochodził do siebie. Rybki w przeważającej części skonsumował stopniowo Mr. Big, wespół z Miss Little.

Przed wizytą Urmasa miało miejsce tylko jedno karmienie – o 10:25. Bardzo długo żadne z rodziców nie pojawiło się. Być może obserwowały wizytę Urmasa z ukrycia i potrzebowały dużo czasu, żeby upewnić się, że mogą już bezpiecznie wrócić? A może przy okazji została zastawiona pułapka na któreś z nich?

Wreszcie o 17:43 przyleciała Donna ze spóźnionym obiadem, a o 18:08 Padis. Bocianki (przynajmniej dwa) na pewno nie były głodne, ale wszystkie z równym zaangażowaniem walczyły o przyniesione smakołyki. Pojawienie się rodziców z pewnością dodało otuchy zdezorientowanym maluchom.

"Plecak na plecach… i urodziny Miss Little
Zamieszczone przez Kotkaklubi 17 lipca 2008, godz. 12:22
Tekst: Gennadi i Urmas
Tłum. na ang.:  Scott Diel

Wczoraj przed południem, w dniu urodzin Miss Little, jubilat z dnia poprzedniego (Mr. Middle, nr obrączki 7019) otrzymał – jak zwykło mówić się w środowisku badaczy – „plecak”. Zainstalowanie nadajnika wymaga, aby ptak był całkowicie suchy, nie mówiąc o tym, że także człowiekowi trudno jest wspinać się po wysokim pniu mokrego drzewa! W ostatnich dniach pogoda zmieniała się bardzo często. Ponieważ kamera wymagała pewnej regulacji, postanowiliśmy przy okazji odwiedzić tego samego dnia gniazdo i założyć plecak bociankowi.
Nasze pierwsze wrażenie: sukces. Nigdy wcześniej nie zakładaliśmy nadajnika pisklęciu, ale było to niezbędne, żeby dowiedzieć się, co robią młode, żeby przeżyć? Gdzie spędzają pierwsze lata życia, zanim wrócą i założą swe gniazda? I co możemy zrobić, żeby zmniejszyć umieralność młodych ptaków?

Co do plecaków: Nadajnik waży 45 gramów i mocowany jest na plecach za pomocą uprzęży z nietrącej i nierozkładającej się taśmy teflonowej. Ważne jest odpowiednio luźne dopasowanie uprzęży, uwzględniające dalszy wzrost ptaka – Mr. Middle nie osiągnął jeszcze pełnego wzrostu masy ciała. Urządzenie określa współrzędne GPS co dwie godziny w ciągu dnia, a następnie - co trzeci dzień - przesyła je na nasz serwer Argos. Nadajnik zasilany jest baterią słoneczną i dlatego nie może być zbyt mały – od wielkości baterii zależy jej moc.

Ten typ nadajnika musi przetrwać kilka lat (tak długo, jak żyje jego posiadacz). Ale my zamierzamy zdjąć urządzenie po czterech latach, jeśli nadarzy się okazja. Zwykle na początku jest tylko teoria …

Wieczorem Donna i Padis nakarmili pisklęta. Zakłócenie przez nas spokoju zostało szybko zapomniane i nastroje piskląt poprawiły się.
O 19-tej zaczęło padać i przez dwie godziny napadało 5 milimetrów deszczu Trudno przypomnieć sobie sezon z tak obfitymi opadami."

Video z wizyty Urmasa w celu założenia nadajnika: mms://video.eenet.ee/arhiiv/2008-07-16.asf

W czasie pobytu bocianka na dole Urmas sprawdził jego gardło i znalazł tam przyssane pasożyty - małe czerwone pijawki, które prawdopodobnie zostały przekazane pisklętom w trakcie zwracania pokarmu przez przynajmniej jedno z rodziców. Cztery pijawki zdołał usunąć, ale możliwe, że jest ich więcej - w głębszych, niedostępnych partiach układu oddechowego. Dorosłe bociany nabywają te pasożyty prawdopodobnie w trakcie swego pobytu w Afryce. Urmas twierdzi, że nie jest mu znana skuteczna metoda na ich zwalczenie. Dla zdrowego i dobrze odżywionego ptaka nie stanowią one większego zagrożenia (choć pewnie są dokuczliwe i utrudniają oddychanie), ale dla ptaka głodnego przez dłuższy czas - mogą być problemem.

Ostatnio edytowany przez Damka_Pik (2008-07-22 08:38:21)