O północy naszego czasu na forum Norfolk Botanical Garden ukazał się wpis Stephena Livinga - biologa dzikich zwierząt z Virginia Department of Game and Inland Fisheries (VDGIF), będacy jednocześnie oświadczeniem prasowym, że nadeszły wyniki biopsji z laboratorium w Georgii, które wykazały, że przyczyną powstania narośli u małego bielika jest jednak ptasia ospa (Avian Pox).

Najważniejsze fragmenty z komunikatu lekarskiego o zdiagnozowaniu ptasiej ospy u małego bielika z Ogrodu Botanicznego w Norfolk:

"Pisklę otrzymuje obecnie leki wzmacniające, a lekarze z VDGIF i Wildlife Center of Virginia opracowują i dyskutują różne warianty terapii na pozbycie się narośli. Leczenie będzie oparte na podawaniu zestawu odpowiednich antybiotyków dla zwalczania infekcji wtórnych, leków przeciw wtórnym zakażeniom grzybiczym występującym u dzikich ptaków przebywających w niewoli, a także leków pobudzających system odpornościowy. Ponadto prawdopodobnie konieczny będzie zabieg chirurgiczny, co oznacza wydłużenie okresu leczenia. Od stopnia, w jakim narośl zajęła tkankę kostną i dziób będzie zależała późniejsza ewentualna decyzja o uwolnieniu ptaka.

Poza tym, w tej chwili pisklę wygląda zdrowo, przyjmuje pokarmy i jest żwawe. Przewiduje się, że terapia będzie trwała do ustąpienia objawów klinicznych lub do momentu wykorzystania wszelkich właściwych wariantów leczenia.

Oprócz wykonanych już badań obrazowych i biopsji, klinika Wildlife Center of Virginia zamierza przeprowadzić serię szczegółowych badań krwi na zawartość substancji pochodzących z zanieczyszczenia środowiska, takich jak metale ciężkie lub pestycydy. Wcześniejszy test krwi na zawartość ołowiu był negatywny. Jakkolwiek nie ma podstaw do takich założeń, orły i inne drapieżniki narażone są na skażenie poprzez łańcuch pokarmowy. Wyniki tych testów także zostaną podane do wiadomości.

Pisklę nie powróci do gniazda. Jeśli leczenie przebiegnie pomyślnie i nie nastąpi trwałe uszkodzenie kości i dzioba oraz gdy nie będzie stwarzało zagrożenia dla zdrowia innych dzikich orłów, zostanie wypuszczone na wolność."


Link do materiału filmowego z "NBC Chanel 29" (sprzed ogłoszenia wyniku biopsji) prezentującego karmienie pisklęcia w klinice:

http://s281.photobucket.com/albums/kk24 … news29.flv

Ostatnio edytowany przez Damka_Pik (2008-05-29 15:25:53)

31 maja Dr Mark Ruder zamieścił na stronie Wildlife Center of Virginia informację, że stan pisklęcia nadal jest bardzo poważny. Choć wiele osób poczuło ulgę dowiadując się o rozpoznaniu ptasiej ospy, to ptak jest nadal w poważnym stanie.

„Pisklę bielika początkowo jadło bardzo dobrze, zjadając posiekane myszy z tacy lub kawałki podawane pęsetą. W czwartek i piątek jednak zaczęło od czasu do czasu odmawiać jedzenia. Dziś pisklę całkowicie przestało jeść i trzeba było karmić je na siłę. Takie zmuszanie nie pomaga nam zminimalizować stresu, w jakim się znajduje. Odnotowano też nieznaczny ubytek jego wagi – z 2,26 do 2,15 kg. Naszym celem jest zwiększenie masy pisklęcia, aby było w stanie znieść podanie środków znieczulających.
Nie ma większych zmian w wielkości narośli, choć trudno jest dokładnie ocenić jej przyrost. Jeśli już, to jest być może nieco większa niż wczoraj, zwłaszcza od dolnej, wewnętrznej strony dzioba. Dziś pisklę otrzymało pełną dzienną dawkę interferonu, który mamy nadzieję, powstrzyma wzrost narośli."

Wieczorem 2 czerwca natomiast na forum NBC, przytoczona została wypowiedź Eda Clarka (Prezesa Wildlife Center of Virginia): 

(…) Dziś odnotowaliśmy nieznaczne zmniejszenie się narośli. Pisklę może już samodzielnie oddychać nozdrzami. Jest to pierwsze małe zwycięstwo, które oznacza, że leki zaczęły działać. Udało nam się skontaktować z trzema ekspertami od takich przypadków. Jesteśmy zdecydowani na operację. Mamy kontakt z dwoma chirurgami, którzy mogliby ją wykonać. Prowadzimy rozmowy, który z nich podjąłby się jej i za jaką cenę.
Wciąż mamy do czynienia z naprawdę chorym małym pisklęciem, ale jest to pierwszy dzień, w którym nie nastąpiło pogorszenie. To niemałe osiągnięcie. Wierzymy, ze interferon zaczął działać.”

Dziękuję Evo za przypomnienie o tym gnieździe – rzeczywiście, należało je odwiedzić, bo kto wie, jak długo jeszcze będzie zamieszkałe w tym sezonie.

Młode bieliki w Cambridge kończą właśnie 13 tygodni. Są już więc o krok od zdobywania przestworzy. Natłok wydarzeń w różnych bocianich gniazdach (i nie tylko) spowodował, że rzadziej zaglądałam do tych spokojnie (na szczęście) dorastających orzełków, a jak już zajrzałam, to albo gniazdo było całkiem puste, albo było w nim tylko jedno pisklę. Wpisy na tamtejszym blogu aktualizowane są dość rzadko, ostatni pochodzi z 26 maja – wynika z niego, że starszy orzełek, Intrepid, prawdopodobnie już lata, bo znika z gniazda na długo, młodszy natomiast, Destiny, bywa częściej w gnieździe i wciąż trenuje na gałęziach. Dziś być może oba już latają, ale nie da się tego stwierdzić, nie widząc obrazu poza gniazdem. Być może w najbliższych dniach ukaże się nowy wpis na blogu.

Dziś miałam to szczęście, że zastałam nie tylko oba orzełki w domu, ale także jednego z rodziców (widać głowę w prawym dolnym rogu na fot. 4), którzy z pewnością nadal dostarczają pokarm młodym.

Ostatnio edytowany przez Damka_Pik (2008-06-04 12:23:58)

Kolejny komunikat doktora Dave’a McRuera, Dyrektora Medycyny Weterynaryjnej w Wildlife Center of Virginia (z 10 czerwca 2008, godz. 17:00 czasu lokalnego) o stanie zdrowia bielika z ogrodu botanicznego w Norfolk.

„Ponieważ narośl zmniejszyła się, a liczba białych krwinek u pisklęcia obniżyła się do normalnego poziomu, weterynarze z Wildlife Center zdecydowali o odstawieniu antybiotyków z terapii pisklęcia. Po czterech dniach sprawdzono ponownie liczbę białych krwinek; niestety, nastąpił znaczny wzrost heterofil – przeciwciał wytwarzanych przez organizm dla zwalczania bakterii. Jest to dowód, że powstała infekcja bakteryjna, dlatego wznowiliśmy leczenie antybiotykowe.

Pisklę nadal ma się dobrze, choć w ostatni weekend było niezwykle gorąco, a szczególny upał panował w Waynesboro [temp. w południe przekroczyła 32 st.C]. Dla ochłody, ustawiliśmy w pobliżu jego klatki wentylator, który zwiększał cyrkulację powietrza.

Mały pacjent zaczął znów odmawiać samodzielnego jedzenia. Jak wkładano mu je do dzioba (ostatnio myszy), bez problemu połykał. Jednak sam nie przejawia inicjatywy otwierania dzioba dla przyjęcia pokarmu. Pisklę przybiera na wadze i opracowujemy nową dawkę leków przeciwbólowych.

Jesteśmy blisko sfinalizowania zabiegu chirurgicznego pisklęcia i mamy nadzieję, że do końca tygodnia uzgodnimy datę. Odbyło się mnóstwo konsultacji z najlepszymi w kraju specjalistami od ptasiej ospy i czujemy się wyróżnieni, że środowisko weterynarzy zareagowało tak pozytywnie. Każdego dnia zmniejsza się nieco masa narośli, co może wpłynąć na ograniczenie ryzyka operacji.”

Aktualizacja stanu małego pacjenta z Norfolk podana przez dra McRuera z Wildlife Center of Virginia z 12 czerwca, godz. 15:00 (czasu lokalnego)

"Narośl w porównaniu ze stanem wczorajszym jest bardziej przyschnięta. Pisklę jadło dobrze dziś rano, choć nie brało pokarmu podawanego pęsetą, chętnie zjadało natomiast kawałki umieszczane w dziobie.

Orzełek nadal siedzi „na zgiętym stawie skokowym” i wkrótce potrzebne będą gałęzie w jego klatce, aby mógł wzmacniać ścięgna nóg i stóp. Pod koniec tygodnia zamierzamy wstawić większy kojec w naszej izolatce, tak, by pisklę mogło rozpocząć ćwiczenia na gałęziach, bez poczucia ograniczenia dachem.

Pisklę utrzymuje niewiarygodną czystość, załatwiając się poza drzwi klatki wprost na okno lub ścianę odległą o 60 cm. Siła „wyrzutu”, jakim dysponuje pisklę nie wydaje się zakłócona przez infekcję ospą."

22 czerwca

Dziś (z przyzwyczajenia przeglądania gniazd) zajrzałam na stronę Friends of Blackwater w Cambridge i ujrzałam takie oto miłe obrazki.
Warto czasem wpaść do bezpiecznego domu rodzinnego.

     

Komunikat lekarski dra Dave’a McRuera z 26 czerwca 2008 roku

„Dziś dobre wieści. Postanowiliśmy rozpocząć ćwiczenia ścięgien pisklęcia i w tym celu wyposażyliśmy jego klatkę w żerdź. Jak widać na zdjęciach, ptak uznał to za doskonały pomysł i teraz spędza wiele godzin w ciągu dnia trzymając się nowego mebla.

Podtrzymujemy leczenie wzmacniające i pacjent przybywa na wadze. Z chirurgicznego punktu widzenia jest coraz lepiej - powierzchnia narośli wygładza się i można się spodziewać, że w ciągu najbliższych dwóch tygodni masa skurczy się. Trwało to znacznie dłużej niż zakładaliśmy. Jednak w najlepiej pojętym interesie pisklęcia konsultowaliśmy postępowanie z najlepszymi chirurgami - specjalistami od ptasiej ospy. Okres wiosenno-letni to dla nich czas niezwykle wypełniony - zaplanowanie operacji i przygotowanie niezbędnego sprzętu (laserowego, radiologicznego i narzędzi chirurgicznych) jest poważnym zadaniem. Negatywnym skutkiem długiego czekania może być to, że dziób będzie bardziej odkształcony niż w wypadku, gdyby zabieg był przeprowadzony dwa, trzy tygodnie wcześniej. Z drugiej strony operacja byłaby bardziej ryzykowna, ponieważ narośl miała tendencję wzrostową, a układ odpornościowy był zbyt osłabiony.”

   

Komunikat z 7 lipca 2008

"W WILDLIFE CENTER OF VIRGINIA WYZNACZONO TERMIN OPERACJI PISKLĘCIA ORŁA BIELIKA NA 12 LIPCA
Wybitny chirurg weterynarii, Avery Benett, dołączy do zespołu operującego.


Wildlife Center of Virginia, ciesząca się uznaniem klinika naukowo-badawcza dzikich zwierząt oraz medycyny zachowawczej w Waynesboro, wyznaczyła termin operacji dla Pacjenta #08-887 – pisklęcia orła bielika, które wykluło się w Ogrodzie Botanicznym w Norfolk i zyskało światową sławę dzięki przekazowi z kamery na żywo. Operacja zostanie przeprowadzona w sobotę, 12 lipca w Wildlife Center.

Orzełek wykluł się w ostatnich dniach kwietnia 2008, a do kliniki został przyjęty 22 maja z naroślą wielkości piłeczki golfowej na lewej stronie dzioba. Biopsja potwierdziła ciężki przypadek ptasiej ospy. Pisklę leczone było antybiotykami, lekami przeciwgrzybiczymi, przeciwbólowymi oraz interferonem. Chociaż do tej pory narośl bardzo zmalała, spowodowała zniekształcenie rozwijającego się dzioba i wniknęła w czaszkę pisklęcia.

Zespół chirurgów z Wildlife Center dokona usunięcia pozostałej części narośli. Ponadto zespół będzie starał się poprawić zniekształcony dzióba pisklęcia. Zabieg chirurgiczny na rosnącym dziobie drapieżnika to bardzo rzadki przypadek w medycynie.

W operacji uczestniczył będzie Dr. R. Avery Bennett, profesor medycyny klinicznej w Katedrze Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Illinois w Urbana-Champaign i wybitny, dyplomowany chirurg weterynarii. Dr Bennett jest uznanym w świecie autorytetem od skomplikowanych przypadków ospy ptasiej.

Dr Bennett zasili miejscowy zespół weterynarzy, pod kierunkiem Dr Dave’a McRuera, Dyrektora Medycyny Weterynaryjnej Centrum, nadzorującego leczenie pisklęcia od dnia przyjęcia. Asystować mu będą Dr Elizabeth Daut i Natalie Hall.

'Operacja jest normalnym wydarzeniem w Wildlife Center of Virginia, także operacja u orłów bielików' – powiedział Ed Clark – prezes i współfundator Centrum. 'Ale ten przypadek jest niezwykle trudny. Żeby zaplanować najkorzystniejszy przebieg leczenia, konsultowaliśmy się z najlepszymi specjalistami od ptasiej ospy w kraju, którzy biorąc pod uwagę stopień skomplikowania tego przypadku, zgodnie wskazali na dra Bennetta, jako najwybitniejszego i najbardziej doświadczonego chirurga w przypadkach ospy ptasiej. Jesteśmy szczęśliwi, że zechce on użyczyć swych zręcznych dłoni.

Wciąż jest to trudny i bardzo delikatny przypadek' – dodał Clark. Dopóki nie ustalimy, jakie uszkodzenia nastąpiły w przylegającej kości, nie możemy określić ostatecznych szans na pełne wyzdrowienie. Naszą podstawową troską i celem jest nadal dobro i zdrowie pisklęcia.”

Od dnia przyjęcia pisklę potroiło swoja wagę – 22 maja ważyło 1.20 kg [2.25 funta], a 6 lipca 3.5 kg [7.7 funta]. Karmione było myszami, szczurami i czasem rybami; z powodu narośli na dziobie nie jadło samodzielnie, lecz karmione było ręcznie. Ponieważ ptasia ospa mogłaby się przenieść na inne orły (aktualnie w Centrum leczonych jest 6 orłów bielików), pisklę przebywa w aneksie Centum, w którym znajduje się izolatka.
(…)”

Ostatnio edytowany przez Damka_Pik (2008-07-07 22:58:40)

Dr Avery Bennett w asyście zespołu lekarzy weterynarii z Virginia Medical Center 12 lipca przeprowadził zaplanowaną operację rekonstrukcji dzioba orzełka z NBG. Łączny tekst trzech komunikatów lekarskich wydanych od zakończenia operacji jest bardzo długi i dość szczegółowy, dlatego ograniczę się do przetłumaczenia jego najistotniejszych fragmentów:

12 lipca, godz. 16:00 czasu Norfolk:

„(…) Dr Bennett przede wszystkim usunął uszkodzoną tkankę z zewnątrz i od wewnątrz dzioba, w miejscu gdzie wcześniej znajdowała się narosła masa. Następnie rozpoczął wyrównywanie dzioba, tak by górna i dolna jego część pasowały do siebie. Czubek górnej części dzioba trzeba było ściąć na tyle, by dolna część mogła wpasować się pod zakrzywioną końcówkę górnej części. Dzięki tym podcięciom dziób można było wyrównać i ręcznie utrzymywać w prawidłowym ustawieniu. (…)
Następnym krokiem było „przedłużenie” lewej dolnej części dzioba w taki sposób, aby jego lewa krawędź była w równej linii z krawędzią górną. Przedłużenie to ma na celu wymuszenie prawidłowego spotykania się obu części dzioba, kiedy ptak go zamyka. Zostało ono wykonane z wysoce specjalistycznego akrylu medycznego i zamocowane za pomocą drutu na dolnej szczęce. (…) W dalszej kolejności otwór na boku górnej części dzioba został pokryty bardzo delikatną siateczką metalową, a potem wypełniony innym rodzajem akrylu. Wszystkie uzupełnienia zostały następnie wypolerowane specjalnym przyrządem. Po zakończonej operacji orzełek został obudzony z narkozy i pojawiły się zwykłe objawy pooperacyjne, np. krwawienie wywołane m.in. zwiększeniem się ciśnienia krwi (podczas narkozy ciśnienie jest znacznie obniżone; ból i stres po rozbudzeniu dodatkowo je zwiększają). (…) Rana pooperacyjna zaczęła minimalnie krwawić, ale pisklę było cały czas obserwowane i krwawienie szybko zostało zatrzymane. (…)
Choć to brzmi banalnie, uważam, że wszyscy ci, którzy zajmowali się leczeniem małego orzełka, dokonali cudu. (…) Wciąż jednak dalecy jesteśmy od ogłoszenia sukcesu."

12 lipca godz. 20:00 czasu Norfolk:

"(…) Krwawienie pojawiło się po raz drugi o 18:00, stanowiąc realny problem. Orzełek otrzymał lekarstwa na powstrzymanie krwawienia oraz założono mu nowy opatrunek w celu zastosowania ucisku na obszar zatoki, gdzie unaczynienie jest wyjątkowo duże. (…). Przebywa w specjalnym pomieszczeniu intensywnej terapii przeznaczonym dla ptaków, gdzie utrzymywana jest odpowiednio ciepła temperatura. Otrzymuje wspomagająco tlen i płyny. (…)"

13 lipca, godz.  9:00 cz. Norfolk:

"(…) Zostałem w klinice do 21:30, obserwując pacjenta, a następnie wróciłem o pierwszej w nocy, żeby podać następne leki przeciwbólowe dla poprawienia jego samopoczucia. Powitał mnie na stojąco z szeroko otwartymi oczami. Od wczoraj krwawienie nie powtórzyło się. Dziś będziemy go nadal obserwować, podając leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, antybiotyki i płyny. Zamierzamy pozostawić grube opatrunki na następne 24-36 godzin, aby uszkodzone naczynia mogły się zamknąć. Po południu sprawdzimy hematokryt, dla ustalenia, czy krwawienie nie spowodowało anemii. Przed nami dwa momenty, w których krwawienie znów może wystąpić: pierwszy podczas porannego karmienia, kiedy ptak jest bardzo ruchliwy; drugi – po zdjęciu opatrunku. Mamy nadzieję, że karmienie przebiegnie normalnie, jeśli nie, czasowo zastosujemy karmienie przez tubę. (…)"




Fot.1 – przygotowania do operacji z udziałem doktora Bennetta
Fot.2 – w trakcie operacji
Fot.3 – dr Dave McRuer sprawdza stan pacjenta po operacji
Fot.4 – pisklę po operacji; zespół weterynaryjny Centrum skonstruował specjalny, duży akrylowy wspornik przymocowany do dolnej szczęki, który utrzymuje dziób we właściwym ułożeniu - wspornik jest bardzo lekki, ale niezwykle twardy.

Orzełek z Norfolk nadal leczony jest w klinice Wildlife Center of Virginia.

W drugiej połowie lipca pisklę miało duże problemy z zatrzymywaniem pokarmu i niezależnie od postaci, w jakiej mu go podawano, zwracało, aż w końcu przestało jeść. Znacznie traciło na wadze. Rozpoczęto karmienie przez rurkę, ale kiedy i ten pokarm wymiotowało, zauważono, że dzieje się tak tylko wtedy, gdy w pobliżu znajdują się ludzie. Lekarze doszli więc do przekonania, że wymioty miały podłoże nerwowe i że jest to zaburzenie behawioralne wywołane stresem. Dlatego pod koniec lipca ptak został przeniesiony do nowego, większego pomieszczenia (o wymiarach ok. 2,5 x 4 m), gdzie mógł wreszcie rozkładać skrzydła i na pewno poczuł się wygodniej. Wydawał się zadowolony z większej powierzchni – przechadzał się wokół i „zagadywał” do orłów przebywających w sąsiednich klatkach. Zamontowano mu dodatkowe drążki do trenowania umiejętności stania i poruszania się po gałęziach. Coraz chętniej pozwalał się karmić, a niebawem zaczął jeść samodzielnie siekany pokarm z tacki i znów stał się bardzo aktywny.

1 sierpnia przeprowadzono pierwszy z planowanej serii zabiegów podcinania zniekształconego dzioba uniemożliwiającego orzełkowi rozrywanie pokarmu podawanego w całości. W uśpieniu, pilnikiem obrotowym podcięto nadmiar tkanki (keratyny) na dziobie, co miało spowodować prostszy wzrost i zmniejszenie ucisku na jego dolną część. Wgłębienie po narośli zaczęło się zmniejszać na skutek przyrostu nowych komórek.

4 sierpnia otrzymano wynik z laboratorium AMR w Plymouth Meeting, Pennsylvania, gdzie wysłana została wcześniej próbka krwi dla określenia płci ptaka. Wynik brzmiał: „orzeł bielik (nr pacjenta 08-887) jest samcem”.

26 sierpnia: Pacjent #08-887 został rano przebadany przez wszystkich trzech lekarzy. Ubytek po narośli na dziobie orzełka goił się bardzo pięknie. Był znaczny przyrost tkanki w obrębie tego miejsca i lekarze przewidywali, że w najbliższych tygodniach zacznie narastać tam keratyna.

27 sierpnia: Bielik ponownie trafił do kliniki na drugi zabieg spiłowania górnej i dolnej części dzioba. Dla uzyskania prawidłowego kształtu, przez około sześć miesięcy procedura będzie musiała być powtarzana co dwa-trzy tygodnie, ponieważ dziób rośnie powoli.
Kiedy ptak był uśpiony, dokładnie obejrzano pięknie gojące się wgłębienie po narośli. Zanim zacznie tworzyć się twarda powłoka keratynowa, prawa strona górnej części dzioba będzie nadal rosła szybciej niż lewa, co będzie powodowało ciągłe krzywienie się. Jeśli szczęśliwie okaże się, że płytka wzrostowa nie jest całkowicie zniszczona i powierzchnia uszkodzonej części utwardzi się, obie strony będą rosnąć równomiernie i wtedy dziób będzie mógł uzyskać prawidłowy kształt.

10 września przeprowadzono trzeci zabieg piłowania dzioba (pod narkozą). Ostatnim razem lekarzom udało się dopasować dolną część dzioba tak, że prawie chowała się pod częścią górną. Teraz zdołali ukształtować go na tyle, że czubek górnej części nie styka się już z dolną. Jest to o tyle istotne, że nie występuje już opór wymuszający wzrastanie górnej części na bok. Orzełek ma się nadal dobrze. Pomimo skrzywionego dzioba je chętnie i potrafi już połykać swą „zdobycz” w całości. Nie posiada jednak umiejętności chwytania ofiary dziobem ani szponami - dziób jest zbyt słaby. Szlifowanie będzie kontunuowane co dwa tygodnie, aby nie dopuszczać do zetknięcia się końcówek obu części, co umożliwi płytkom wzrostowym u nasady dzioba normalny przyrost. Teoretycznie, jeśli płytka po stronie urazu nie jest uszkodzona i jeśli nie będzie oporu wymuszającego wzrost w jednym kierunku, dziób zacznie znów rosnąć prosto.  Lekarze zadbali o zlikwidowanie oporu, a teraz będzie można się przekonać, czy płytka nie jest uszkodzona.
Trzymajmy kciuki!