Życie na około bujnie się rozwija, wiosna w pełni więc i obserwacji ciekawych przybywa. Zacznę od krukowatych, a dokładnie od największego i najrzadszego ich przedstawiciela - kruka (Corvus corax).
Spotkać kruka ostatnio nie sztuka, możnaby powiedziec , bo w ostatnich latach jego liczebność znacznie wzrasta i zobaczyć, a zwłaszcza usłyszeć, można go nawet w niewielkich, komunalnych lasach np. w Poznaniu. Mnie udało się jednak obserwowac kruki w zupełnie niezwykłym miejscu, bo niemal w centrum Berlina, a przy okazji dowiedziałem się zupełnie zaskakującej rzeczy, która na pewno zainteresuje wszystkich.
Spacerujac sobie w niedzielne popołudnie w okolicach starego cmentarza w centrum Berlina, na Kreuzbergu, w pewnym momencie zaskoczył nas głos kruka. Odzywał się gdzies blisko, a po chwili przeleciał tuż nad nami i ulicą kierując się w stronę cmentarza. Trzeba tu dodać, że ten cmentarz bardziej przypomina stary park albo wręcz las, ze starymi drzewami, wielkimi kępami dużych krzewów i zaroślami. Weszliśmy na jego teren i po chwili usłyszeliśmy znowu głośne krakanie, wręcz wydzieranie się kruka. Miedzy drzewami przeleciał jeden kruk, po chwili drugi. Kawałek dalej zobaczyliśmy znowu kruka - siedział nisko na gałęzi i głośno krakał. W pobliżu na alejce stała jakaś kobieta, obserwowała go przez lornetkę i coś notowała. Po chwili na gałęzi usiadł drugi kruk, rozkrakały się oba ale zanim zdążyliśmy podejść bliżej odleciały. Niestety, o zrobieniu zdjęcia nie było mowy Pani okazała się ornitologiem-amatorem. Obserwowanie ptaków w tej okolicy to jej hobby. Oczywiście zapytałem ją o kruki. Okazało się, że obserwowane przez nas ptaki była to dwójka młodych, które niedawno opuściły swoje gniazdo znajdujące się w pobliżu. Ale co ciekawe, gniazdo znajdowało się na... wieży pobliskiego kościoła. Niesamowite! Kruki budują gniazda na starych drzewach, ostatnio znane są też przypadki gnieżdzenia na wysokich słupach linii energetycznych. Ale na wieży kościoła, w centrum miasta? Oczywiście obejrzeliśmy kościół z bliska, sfotografowałem go, a po powrocie poszperałem po internecie i znalazłem więcej informacji na ten temat oraz zdjęcia.
Na stronie Niemieckiego Związku Ochrony Przyrody (NABU) http://lebensraumhaus.nabu-berlin.de/ak … elles.html opublikowana została informacja o gnieżdżeniu kruków na wieży koscioła. Okazuje się, że kruki zbudowały swoje gniazdo na znajdującej się na wysokości 80 m (!) galeryjce biegnącej wokół szczytu wieży kościoła Kirche am Südstern w samym centrum Kreuzbergu (fot.1). Poinformowani przez obserwującego kruki mieszkańca ornitolodzy przeprowadzili 25.04.br. kontrolę i stwierdzili w gnieździe 3 jaja (fot. 3). Jak na kruki był to bardzo spóźniony lęg. Okazuje się jednak, że para szczęśliwie wyprowadziła 2 młode, które w tak niezwykłych okolicznościach mogliśmy oglądać.
Kruk jest więc kolejnym gatunkiem ptaka, obok wróbli, jerzyków, szpaków, kawek, pustułek i płomykówek, który przystosowując się do życia w zurbanizowanym środowisku zaczął gnieździć się na budynkach wielkich miast.

Na zdjęciach można zobaczyć:
fot.1. Kościół Kirche am Südstern (niestety, nie udało mi sie objąć całej wieży ze względu na jej wysokość).
fot.2. Galeryjka na szczycie i siedzący na niej kruk - źródło zdjęcia: http://lebensraumhaus.nabu-berlin.de/ak … elles.html
fot.3. Gniazdo kruków na szczycie wieży - źródło zdjęcia: http://lebensraumhaus.nabu-berlin.de/ak … elles.html

      

Już kilkakrotnie w tym wątku były pokazane zdjęcia krukowatych goniących inne ptaki. Kolejna taka obserwacja pochodzi z ponad 6-milionowych Aten, stolicy Grecji.
Kolega z Greckiego Stowarzyszenia Ornitologicznego (HOS) - Lefteris Stavrakas zauważył srokę goniącą pustułkę (fot. niżej).
Obserwacja w centrum miasta, na wzgórzu Lykavittos (note bene, mojej dawnej dzielnicy). Warto tu dodać, że wzgórze Lykavittos jest ciekawym miejscem do obserwacji ptaków (nie tylko krukowatych), gnieżdżą się tam także pustułki (podobnie jak w skałach pod Akropolem).

Fot. Lefteris Stavrakas


Pozdrawiam
Eva Stets

Angelika napisał:

Pawle D. specjalnie dla Ciebie zdjęcia orzechówki Nucifraga caryocatactes znad Morskiego Oka. Mówiłeś, aby na nie uważać w Tatrach, ale nie wiedziałam, że są aż tak oswojone.

Tak, tatrzańskie orzechówki są naprawdę bardzo "oswojone", nawet zuchwałe To jest taka tatrzańska tradycja, już dziesiątki lat. Widocznie na polskiej stronie Tatr tak samo, jak na słowackej.

Jak wszystkie krukowate, są sprytne, zręczne i szybko się uczą. Uczą się jedna od drugiej, dzieci od rodziców... Już całe generacje orzechówek bawią turystów (ale niektórych denerwują). Dla nich to jednak bardzo łatwy sposób zdobywania obfitej karmy w warunkach nie całkiem gościnnych gór.

Gratuluję ładnych fotek najpięknieszego chyba ptaka krukowatego.

Dzisiaj, korzystając z pięknej pogody, za namową Evy, na niedzielny spacer na działkę wzięłam ze sobą aparat. Dotarłam do celu, a mąż mój stwierdził, że powinnam się zainteresować złodziejem orzechów laskowych, który od czasu do czasu odlatuje z leszczyny ze smacznym orzechem w dziobie. Widok przypominał mu do złudzenia szpaki, które kradły wcześniej wiśnie, tyle że tu ptak był samotny i większy. Od czasu do czasu, w trakcie podziwiania i fotografowania flory i fauny ogrodowej słyszałam sporadyczny głos  ptaka (znany mi z tegorocznej wyprawy w Tatry) dochodzący z pobliskich drzewek owocowych. Takiego odgłosu jeszcze nie słyszałam na naszej działce. No ale ptaka słychać, ale nie widać. W końcu wzięłam aparat i podążyłam w kierunku, skąd wcześniej dochodziły odgłosy. Na jednym z drzew owocowych zobaczyłam dość dużego ptaka, który stukał jakby w konar drzewa. Podeszłam bliżej i oczom nie uwierzyłam. Wśród gałęzi zobaczyłam ptaka znanego mi znad Morskiego Oka – orzechówkę. Tłukła ona dziobem o gałąź. Nie dała się podejść tak blisko jak w Tatrach, gdzie można je było karmić prawie z ręki, ale udało mi się podejść dość blisko, aby zrobić kilka zdjęć.




Dzień uważam za udany, gdyż udało mi się zobaczyć tak rzadkiego ptaka na Pomorzu. A dzięki temu, że posłuchałam Evy, mam jego zdjęcia i dowód na to, że można go spotkać również w okolicach Darłowa.

Ostatnio edytowany przez Angelika (2010-10-11 18:14:42)

Na dzisiejszym spacerze udało mi się zrobić zdjęcie wronie siwej Corvus corone cornix, których u nas w Darłowie jest naprawdę niewiele. Udało mi się spotkać ją przy awanporcie w Darłówku. Siedziała sobie na betonowym falochronie. Oto fotki:

Kilkakrotnie była już mowa w tym wątku o niezwykłej sprawności srok, które m.in. potrafią dobrać się do kul zawieszanych dla sikorek. Mnie udało się zaobserwować srokę, która dobrała się do słoninki. A było to tak...
Kilka dni temu wywiesiłem na balkonie słoninkę dla sikorek (fot.1). Zawiesiłem ją na długim sznurku, na zewnątrz balkonu, żeby zapewnić sikorkom swobodny dostęp i uniknąć płoszenia przy wchodzeniu na balkon. Sikorki zaczęły się pojawiać (fot.2). Słoninka jednak zbyt szybko  zniknęła. Został tylko sznurek owinięty na poręczy balkonu. Założyłem nową słoninkę i sytuacja się powtórzyła. Z pewnością nie była to sprawka sikorek. Podejrzenie moje padło na sroki. Trudno jednak było je przyłapać na gorącym uczynku. Dzisiaj dopisało mi szczęście. Na stojącej niedaleko bloku latarni zauważyłem siedzącą srokę (fot.3). Długi czas obserwowała okolicę (i jak się okazuje mój balkon) (fot.4) po czym odleciała w stronę mojego bloku. Na chwilę zniknęła mi z oczu po czym nagle pojawiła się na poręczy balkonu przy słonince. Coś ją jednak spłoszyło, być może zauważyła mnie w głębi pokoju, bo szybko odleciała. Ale ja już wiedziałem! Wziąłem aparat i zaczaiłem się w głębi balkonu. Po chwili przyleciała sroka. Siadła na sąsiednim balkonie (fot.5) i zaczęła obserwować mój balkon. Widocznie jednak moja obecność nie spodobała się jej bo po chwili odleciała. Wycofałem się więc do pokoju i zza szyby kontynuowałem obserwacje. Po kilku minutach sroka znów się pojawiła (fot.6). Sprawnie podciągnęła sznurek, słoninę położyła na metalowej ramce od kwietnika i przytrzymując ją pazurami zaczęła ucztę (fot. 7, 8). Świetnie sobie poradziła Moje pole widzenia było niestety dość ograniczone ale i tak udało mi się zarejestrować to co najważniejsze. Mam nadzieję, że uda mi się jeszcze zaczaić na balkonie i zrobić lepsze ujęcia.

         

         

piotrek94b napisał:

Kawki wcale nie są gorsze od srok.

Piotrek, a czy ty w ogóle zauważyłeś, że kawka po prawej na zdjęciu nr 3 jest ładnie wybarwiona? Ma białe pióra! Ładnie ci się udało

Filmik znaleziony w Sieci (o agresywnych i ... złośliwych wronach)

http://www.youtube.com/watch?v=rCH9WFSf-Rc

Ostatnio edytowany przez Jacek P. (2010-12-04 22:27:07)

Wrona siwa - grecki ptak patriota

Podczas okupacji w Grecji jedną z zajętych przez Niemców wysp była Limnos, gdzie na ruinach zamku, w stolicy Myrina wywieszono flagę okupanta. Złość i oburzenie Niemców były bardzo duże, gdy kilka razy znaleziono faszystowską flagę poszarpaną na kawałki. Niemcy postanowili znaleźć i ukarać winnego. Wzmożono straż, lecz wielkim zdziwieniem było, gdy okazało się, że "winnymi" podarcia flagi ze swastyką były wrony siwe, spotykane wówczas w dużej ilości na wyspie Limnos (inaczej: Lemnos). Od tego czasu mieszkańcy wyspy nazwają wronę siwą "ptakiem - partiotą".
Historia ta przetrwała do dziś dzięki malarzowi i pisarzowi z Limnos, jakim był Rallis Kopsidis (1929-2010).

Informacja: John Cazolis (grecki fotograf i dziennikarz)
Tłumaczenie z języka greckiego Eva Stets

Ostatnio edytowany przez Eva Stets (2010-12-27 09:06:29)

Sve, zdjęcia na pewno nie znajdę. Jeśli takie by były, to zapewne pozostały w rękach Niemców. Wspomniany grecki malarz i pisarz (Rallis Kopsidis) w okresie okupacji miał nie więcej jak 11-15 lat. Nie powiem w 100% czy nie pozostawił w swojej kolekcji jakiegoś szkicu, ale historia ta została przez niego opisana wiele lat później. Znają ją (i pamiętają) także starsi ludzie z wyspy Limnos, którzy przeżyli okupację w Grecji (1940-1944).

Mnie przekazał tę wiadomość kolega z HOS (wspomniany wyżej John Cazolis, po grecku: Giannis Kazolis) przy okazji jego tekstu o wronach siwych, na jego blogu:
http://apo8iki.blogspot.com/2010/10/blo … .html#more  (jest to fragment pt "Το πατριωτικό πουλί", który przetłumaczyłam wyżej).

sve napisał:

Eva Stets napisał:

Od tego czasu mieszkańcy wyspy nazwają wronę siwą "ptakiem - partiotą".
Historia ta przetrwała do dziś dzięki malarzowi i pisarzowi z Limnos, jakim był Rallis Kopsidis (1929-2010).

Informacja: John Cazolis (grecki fotograf i dziennikarz)

Ciekawa historia. Może możesz znaleźć jakiś rysunek czy fotografię?

Ostatnio edytowany przez Eva Stets (2010-12-25 16:23:33)