Radości nie dziwno, bo gniazda w dużych miastach to wielka rzadkość.  Po prostu są tak oddalone od zasobnych żerowisk (głównie otwarte tereny podmokłe), że boćki nie mają szans znaleźć wystarczającą ilość pokarmu dla siebie i młodych na tyle blisko od gniazda (jak obliczono, optymalne jest gniazdo z zasobnymi żerowiskami w promieniu 1,5-2 km od niego), że mogą go dosyć dostarczyć młodym. Jeśli żerowiska są za daleko, to rodzice zbyt dużo czasu i energii tracą na przeloty i nie mogą wykarmic młodych. W konsekwencji ginie część lub całość młodych, a dorosłe z reguły nie wracają za rok do okolicy zapamiętanej jako nieprzyjazna dla nich.
Stąd jeśli takie gniazda sa, to z reguły na obrzeżach miast.
Gratulacje Szczecin :-))

Gratulacje dla Pardubic też. Z fotek wynika że i tam, i w Szczecinie, to prawdziwe miejskie bociany, nie z jakichś peryferii. Szczególnie te ze Szczecina - rzadki to widok boćki wśród miejskich domów i placu zabaw

Witam.
      Bardzo cieszę się tym wątkiem, to będzie tylko mały dodatek do wątków dotyczących bocianów przygodzickich ale i inne bocianki, które nie miały tyle szczęścia, co nasze, będą mogły zaistnieć na forum. Dlatego chciałabym poświęcić kilka zdań bocianom, które przylatują corocznie od kilku lat w pobliże mojego domu rodzinnego. Są to okolice Dębicy. Sąsiad zamontował koło na słupie. które bardzo krótko stało bez lokatora. Zawsze mój pobyt u Mamusi nieodłącznie wiąże sie dla mnie z ich wspaniałym klekotem. A dzisiejsze treningi młodego wyglądały tak niesamowicie, że nie mogłam się nie zatrzymać aby z przyjemnością poobserwować jego zmagania. Myślę, że nadam mu jakieś imię, tak na własny użytek.
     Ciekawa jestem, czy znajdzie się ktoś, kto zna to gniazdo. Znajduje się ono w pobliżu Kaplicy przy drodze we wsi Jaźwiny.
Pozdrawiam serdecznie
Lucyna

Ostatnio edytowany przez lucynka (2007-07-15 11:52:06)

Moje zauroczenie tymi ptaszydłami nie pozwala mi obojętnie przejść, przejechać obok gniazd bocianich.
Zawsze widząc je po drodze macham do nich i witam się z nimi.

Pod koniec czerwca tego roku musiałam służbowo pojechać do Malborka. Chcąc ominąć korki wybrałam boczne drogi prowadzące do tego pięknego miasta położonego nad Wisłą. Jakież było moje zaskoczenie i wielka radość gdy na odcinku ok. 20 km spotkałam 5 gniazd. Były one najczęściej umieszczone na słupach przy drodze i w gospodarstwach. I we wszystkich były maluchy!

Jednak jedno z nich bardzo mnie zaintrygowało. Bez pytania więc "wtargnęłam" na posesję i... dowiedziałam się ciekawej historii o bocianach. Pozwolę sobie opisać krótką jego historię.

Gniazdo położone jest w gminie Gronowo, w pięknym starym majątku z 1921 r. o nazwie "Orzechowy Dworek". 
Stare zabudowania obejmują dom mieszkalny, 2 budynki stajni, obora etc. Na jednej ze stajni znajduje się  ogromne gniazdo liczące 25 lat.
Gospodarze bardzo pragnęli mieć na swojej posesji bociany, więc położyli na jednym z kominów budulec potrzebny do budowy gniazda. W pierwszym roku gniazdo stało puste, w następnym odbyła się  o nie walka pomiędzy dwoma samcami. Zwycięzca na swoją panią czekał ok. 5-7 dni. Wspólnie założyli bocianią rodzinkę. Co roku były maluchy - różnie 2,3. Zawsze były odchowane.

Właściciele majątku twierdzą, że do tego gniazda przez 20 lat zawsze przylatywała  ta sama para. Pierwszym był zawsze samiec, który oczekiwał na swoją partnerkę kilka dni. Do czasu jej przybycia często atakowany był przez innych samców, które bardzo chciały go wysiedlić z tego gniazda. Czasami dochodziło do krwawych bójek. Zwyciężał zawsze pierwszy właściciel.
W latach 90-tych w/w boćki wychowały 5 dzieci. To była wielka radość i święto dla gospodarzy. Jak to się stało, że przyjechała do nich telewizja tego już nikt nie pamięta. W każdym bądź razie odbiło się to echem .

Dwa lata temu przyleciał jak zawsze bocian i.... nie doczekał się swojej partnerki. Taki samotny żył do odlotów- bidulek.
Podczas samotnego gniazdowania przez okres lata atakowany był często przez inne bociany, rzekomo walka "szła na noże".

I w  tym roku przyleciał bocian i ...czekał i ...czekał b. długo na partnerkę. Wydawało się, że sytuacja się powtórzy z ubiegłego roku. Ale nie... w połowie maja pojawił się w gnieździe drugi bocian.
Widać było, że pokochały się i bardzo chciały mieć dzieci, lecz było już chyba  zbyt późno by wysiedzieć jaja.
I nie ma żadnego maluszka!!!! Ale boćki są nadal razem i dobrze się mają. I są prześliczne. Tyle opowieści. Poniżej
zamieszczam zdjęcia - Orzechowego Dworku i dwóch bezdzietnych boćków.

      

Bardzo ciekawy opis.

Bardzo mało prawdopodobne jest tylko życie tam tej samej pary na tym samym gnieździe przez 20 lat. Światowy, odosobniony rekord najstarszego gniazdującego bociana to 29 lat. Statystycznie to niemożliwe, by dwa tak stare żyły w parze, a na pewno bez obrączek nie da się tego udowodnić (ani zresztą zaprzeczyć..., musimy wierzyć obserwacjom w innych miejscach i statystyce). Średni czas gniazdowania boćka wynosi tylko ok. 3-4 sezonów. Liczne dane wskazują, że boćki nierzadko zmieniają gniazda, w moich danych mam jednego który zmieniał je 2 razy, w tym o 80 km!

Każdy gospodarz jest przekonany że rozpoznaje "swoje" ptaki, nie tylko boćki, i że to zawsze te same. Kiedyś ówczesny szef ośrodka Lido w Antoninie, w gmnie Przygodzice, pan Jan Graf, mówił do mnie:
- Panie Pawełku, po co pan obrączkuje te nasze łabędzie, przecież to od kilkunastu lat jest to ten sam Kuba i Kubowa!
- Panie Janie, ja znakuję i odczytuję je u Pana dopiero przez 4 lata, i przez ten czas miał Pan na pewno trzy Kuby i dwie Kubowe

pozdrawiam
Paweł T. Dolata

cel-cia napisał:

Moje zauroczenie tymi ptaszydłami nie pozwala mi obojętnie przejść, przejechać obok gniazd bocianich.
Zawsze widząc je po drodze macham do nich i witam się z nimi.

Pod koniec czerwca tego roku musiałam służbowo pojechać do Malborka. Chcąc ominąć korki wybrałam boczne drogi prowadzące do tego pięknego miasta położonego nad Wisłą. Jakież było moje zaskoczenie i wielka radość gdy na odcinku ok. 20 km spotkałam 5 gniazd. Były one najczęściej umieszczone na słupach przy drodze i w gospodarstwach. I we wszystkich były maluchy!

Jednak jedno z nich bardzo mnie zaintrygowało. Bez pytania więc "wtargnęłam" na posesję i... dowiedziałam się ciekawej historii o bocianach. Pozwolę sobie opisać krótką jego historię.

Gniazdo położone jest w gminie Gronowo, w pięknym starym majątku z 1921 r. o nazwie "Orzechowy Dworek". 
Stare zabudowania obejmują dom mieszkalny, 2 budynki stajni, obora etc. Na jednej ze stajni znajduje się  ogromne gniazdo liczące 25 lat.
Gospodarze bardzo pragnęli mieć na swojej posesji bociany, więc położyli na jednym z kominów budulec potrzebny do budowy gniazda. W pierwszym roku gniazdo stało puste, w następnym odbyła się  o nie walka pomiędzy dwoma samcami. Zwycięzca na swoją panią czekał ok. 5-7 dni. Wspólnie założyli bocianią rodzinkę. Co roku były maluchy - różnie 2,3. Zawsze były odchowane.

Właściciele majątku twierdzą, że do tego gniazda przez 20 lat zawsze przylatywała  ta sama para. Pierwszym był zawsze samiec, który oczekiwał na swoją partnerkę kilka dni. Do czasu jej przybycia często atakowany był przez innych samców, które bardzo chciały go wysiedlić z tego gniazda. Czasami dochodziło do krwawych bójek. Zwyciężał zawsze pierwszy właściciel.
W latach 90-tych w/w boćki wychowały 5 dzieci. To była wielka radość i święto dla gospodarzy. Jak to się stało, że przyjechała do nich telewizja tego już nikt nie pamięta. W każdym bądź razie odbiło się to echem .

Dwa lata temu przyleciał jak zawsze bocian i.... nie doczekał się swojej partnerki. Taki samotny żył do odlotów- bidulek.
Podczas samotnego gniazdowania przez okres lata atakowany był często przez inne bociany, rzekomo walka "szła na noże".

I w  tym roku przyleciał bocian i ...czekał i ...czekał b. długo na partnerkę. Wydawało się, że sytuacja się powtórzy z ubiegłego roku. Ale nie... w połowie maja pojawił się w gnieździe drugi bocian.
Widać było, że pokochały się i bardzo chciały mieć dzieci, lecz było już chyba  zbyt późno by wysiedzieć jaja.
I nie ma żadnego maluszka!!!! Ale boćki są nadal razem i dobrze się mają. I są prześliczne. Tyle opowieści. Poniżej
zamieszczam zdjęcia - Orzechowego Dworku i dwóch bezdzietnych boćków.

http://images23.fotosik.pl/27/ab30bd021fe49226m.jpg   http://images30.fotosik.pl/27/eb818024001ba853m.jpg   http://images30.fotosik.pl/27/dcd9504bceb81786m.jpg

Film: bocianek Lipiec 2008
Dokładniej to 24.07.2008. na trasie do Zwierzyń- Bieszczady. Gniazdo widoczne przy drodze.
To było moje naturalne i najbliższe spotkanie z BOCIANEM. W okolicy gdzie przebywałem było kilka bocianich gniazd.
POZDRAWIAM.   ...     

http://www.youtube.com/watch?v=jydtlnYMEOY

Ostatnio edytowany przez wladek12 (2010-09-26 07:58:13)

Widziałem ciekawe gniazdo wczoraj koło Prudnika w woj. opolskim. Takie jakieś stożkowe. Wyglądało jak mała piramidka. Może ktoś mieszka w Tardawie i może będzie w stanie odpowiedzieć, czy powstało w tym roku czy może to lęgowisko z ubiegłych lat?

Porównanie w dniu 31 marca 2010 dwóch kamerowych gniazd: z Łasku i Przygodzic.
Wprawdzie łaskie bociany przyleciały: samiec dzień, a samica dwa dni później niż w Przygodzicach, to różnica w budowie gniazda jest ogromna. W Przygodzicach można spodziewać się juz jajka, gniazdo jest gotowe, a w Łasku bociany nie są narazie zainteresowane budową. Na gnieździe nie widać nawet źdźbła przyniesionego siana.
fot.1 - Przygodzice
fot.2 - Łask

Witam!
W nadmorskim Darłowie zostało tylko jedno gniazdo bocianie. Na obrzeżach miasta jest gospodarstwo, na którego stodole gniazdo było od wielu lat.

Byłam tam 29 maja i zdecydowałam się porozmawiać z mieszkańcami, na posiadłości których bociany co roku wiją sobie gniazdko. Pani J. powiedziała mi, że jak wprowadzili się jesienią 1948 r. gniazdo już było. Wiosną następnego roku przyleciały bociany i tak do dzisiaj. Była i jest to wielka radość dla całej rodziny. Dzisiaj Pani J. cieszy się widokiem bocianów już 61 rok.
Kilka lat temu - jesienią, gniazdo ze stodoły spadło, ale zrobiono nową podstawę na słupie (stara konstrukcja dachu stodoły nie spełniała już warunków na usytuowanie tam gniazda (zdj. 1)) i tak sobie przylatują bocianki do nowego (zdj. 2). Pani J., jej wnuki i prawnuki opowiadały mi, jak to bociany biją się o to, jedyne w okolicy, gniazdo. Dochodziło do takich walk, że pojawiała się krew, niektóre walki trwały nawet po 2 godziny. Bociany biją się nawet, gdy są jajka.
Wnuk Pani J. znalazł któregoś roku jajko pod gniazdem po takiej bójce. Dowiedziałam się, że ostatnimi laty z gniazda wylatują najwyżej 2 maluchy, choć wcześniej było ich 3-5. Może powodem tego jest chłodny klimat – morska bryza, które w Darłowie jest standardem.
Pani J. powiedziała mi, że to pewnie przez to, że ciągle walczą o to miejsce z innymi bocianami. Nie wiem, jaka jest tego przyczyna, ale cóż, trzeba się cieszyć, że wciąż nowe młode opuszczają darłowskie gniazdo.

Ostatnio edytowany przez Angelika (2010-06-01 18:15:28)